بررسی رابطه بین کیفیت گزارشگری مالی و مانده وجه نقد

کیفیت گزارشگری مالی عامل موثری در کاهش عدم تقارن اطلاعاتی است که می تواند بر ابعاد مختلف شرکت تاثیر داشته باشد. این موضوع اگرچه تحقیقات زیادی را در ادبیات مالی وحسابداری به همراه داشته است، اما تحقیقات معدودی در مورد تاثیر کیفیت گزارشگری بر میزان وجه نقد نگهداری شده در شرکتها انجام شده است. در این تحقیق اثر کیفیت گزارشگری مالی در قالب کیفیت اقلام تعهدی بر میزان نگهداشت وجه نقد در شرکتهای ایرانی مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور 150 شرکت از شرکتهای ثبت شده در بورس اوراق بهادار تهران به عنوان نمونه انتخاب و داده های مربوط به سالهای 1380 تا 1386 مورد بررسی قرار گرفته است. شواهد تجزیه و تحلیل بر مبنای داده های تابلویی نشان می دهد کیفیت گزارشگری مالی رابطه منفی و معنی داری با نقد و معادلهای نقدی دارد، به این معنا که هر چه کیفیت گزارشگری مالی بالاتر باشد شرکتها وجه نقد کمتری نگهداری می نمایند. از این رو توجه به کیفیت گزارشگری مالی از سوی شرکتها، در کاهش هزینه های تامین مالی ناشی از نگهداشت وجه نقد مازاد حایز اهمیت است. همچنین در مدل مربوط به عوامل موثر بر مانده نقد شرکتها، فرصتهای رشد و جریان نقدی اثر مثبت بر مانده نقد داشته و متغیرهای مربوط به اندازه و سررسید بدهی رابطه ای منفی معنی دار با مانده نقد دارند. نتایج همچنین نشان می دهد که دو دیدگاه عمده در بحث عوامل تعیین کننده مانده نقد شرکتها، یعنی تئوری های داد و ستد و سلسله مراتبی، هر دو در تشریح عوامل موثر بر وجه نقد موفقیت نسبی دارند.